"Χθες το βράδυ, περπάτησα για ώρες. Ήταν σα να ' θελα να χαθώ σ' άγνωστους δρόμους. Να χαθώ ασυλλόγιστα, τελείως. Όμως είναι κάτι στιγμές που δεν μπορούμε, που δεν ξέρουμε να χαθούμε. Κι ας παίρνουμε μονίμως λάθος δρόμους. Κι ας χάνουμε όλα τα σημεία αναφοράς. Κι ας έχει πάει αργά, καθώς προχωράμε, και νιώθουμε το βάρος του ξημερώματος. Είναι φορές που, όσο κι αν το προσπαθήσουμε, συνειδητοποιούμε πως δεν ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να χαθούμε. Κι ίσως νοσταλγούμε την εποχή όπου μπορούσαμε να χαθούμε. Την εποχή όπου όλοι οι δρόμοι ήταν άγνωστοι ". (Μετάφραση, Αχιλλέας Κυριακίδης)
(Για μια γυναίκα που διάβαζε με το βιβλίο να κρύβει το πρόσωπό της)
" Είδα το λευκό της μέτωπο και τα ξανθωπά της μαλλιά, αλλά ποτέ τα μάτια της. Το βιβλίο της ήταν η μεταμφίεσή της, η πολύτιμη μάσκα της. [...]Διάβασμα είναι να καλύπτεις το πρόσωπό σου. Και γράψιμο είναι να το αποκαλύπτει ".
Alejandro Zambra, Τρόποι να γυρίζεις σπίτι, (Μετάφραση Αχιλλέας Κυριακίδης, εκδ. Ίκαρος).
