Νίκος Καρούζος, Πάσχα 1987

Πολύ μου άρεσε χθες βράδυ στον ΄Αη Γιώργη της πλατείας Καρύτση. Περνούσαμε όλη τη Σταδίου μες στη μέση δίχως να σκεφτόμαστε αυτοκίνητα, μηχανάκια, τίποτα. Πόσο ωραίο είναι να διαφεντεύεις την πορεία σου, ακόμα κι αν συνοδεύεις, κι αν περπατάς πίσω από το θάνατο. Και όχι μόνο τον περπατάς, αλλά και τον πατάς κάτω. Οι φωνές των τενόρων της Λυρικής Σκηνής που έψελναν, "Φως που πατεί χαρούμενο τον Άδη και τον Χάρο". Και θυμήθηκα εκείνο το άλλο μαγικό Πάσχα, του Καρούζου:

Πάσχα 1987

Λαμπρύνομαι ως άτομο μα όχι στην ολότητα.
Η λάμψη όμως εκπηγάζει από εκείνη των ψυχών
τη σύναξη
που διαφεντεύει γαλαζοπράσινο.
Αποφεύγω τα μηνύματα
κι αποφεύγω τα αυτοκίνητα.
Είμαι διαβάτης-επιβάλλομαι 
στην κίνηση. 

Καλή Ανάσταση σε όλους με τους αγαπημένους σας!

(Πηγή ποιήματος:www.bookpress.gr)