Αἰσχύλον Εὐφορίωνος Ἀθηναῖον

Μου αρέσει ο Αισχύλος. Κατ'αρχάς ήταν ελευσινιώτης. Δυτικών προαστίων δηλαδή. Δεύτερον, παιδί των Μυστηρίων αλλά και της μάχης του Μαραθώνα. Του σαλονιού δηλαδή και του αλωνιού.  Με μια μεγαλόπνοη, επική αντίληψη για τη ζωή και το θάνατο. Με μια υπεροψία για την τέχνη του. Με τεράστια γλώσσα. Και αδελφό εκείνο το εφιαλτικό "κεφάλι του Κυναίγειρου" που τράβηξε έξω το πλοίο των Περσών με τα δόντια, αφότου τα χέρια είχαν ήδη μείνει πάνω του καρφωμένα (και κομμένα).

Και θαυμάζω τον ευσεβή και γενναίο, που ποτέ δε θα είμαι. Γιατί θαυμάζω αυτούς που έχουν απάντηση. Γιατί δεν έχω τίποτα, μόνο ερωτήματα.

Και μου θυμίζει ο Αισχύλος εκείνο το ωραιότατο του Γιώργου Χουλιάρα:



ΠΑΛΑΙΟΣ ΚΑΙ ΓΝΩΣΤΟΣ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΟΣ

Είναι μεγαλόσωμος ο ποιητής Αισχύλος

τέρας

φαλακρός, μυταράς, ξεδοντιασμένος

όμως σου γράφει κάτι θεατρικότατα

ποιός είδε το νερό και δεν εδίψασε

ποιός είδε το φορτηγό και δε φοβήθηκε

ερωτώ

ωραία η γλώσσα μας, αδελφοί

κάτι βυζιά και κάτι κώλους να

και κάποιοι τέτοιοι μανιακοί και ξεχαρβαλωμένοι

όπως καληώρα ο κυρ ποιητής Αισχύλος

την εδοξάσανε.

Από το βιβλίο: Γιώργος Χουλιάρας, «Εικονομαχικά», Τράμ. Θεσσαλονίκη 1972, χχ.